Work in progress.....

Tungjatjeta!

Ik dacht laten we eens in het Albanees beginnen! We moeten natuurlijk het gebruik van het Macedonische en het Albanees wel een beetje in evenwicht houden hier op de site anders wordt er zometeen nog gedacht dat de een wordt voorgetrokken. Hoewel Albanees voor mij totaal onbegrijpbaar is (nog meer dan het Macedonisch) en totaal onuitspreekbaar, met heleboel medeklinkers achter elkaar en heel veel ë, die je dan weer wel of niet moet uitspreken…..

Jee!!! Na maanden voorbereiding wordt mn research eindelijk echt tastbaar, niet alleen maar weet ik hoeveel artikelen en boeken lezen en theoretische kaders schrijven maar afgelopen week heb ik de eerste interviews gehouden, is de hele questionnair gekopieerd en zijn de eerste resultaten van het gymnsium binnen gehaald.

Na weken, via allerlei netwerken contact gezocht te hebben met de directrice van een jongeren/ cursus centrum, had ik donderdag eindelijk een afspraak voor een interview. We hadden de dag daarvoor haar nog gebeld en de meeting zou om 11.00 zijn. Maar wie er ook in het centrum was…..geen directrice, die kwam natuurlijk op de Balkan tijd een goed half uur later aanzetten. Maar goed, het interview ging prima, ze had zelfs voor een tolk gezorgt want haar engels was niet zo heel goed, en zonder problemen gaf ze me alle beschikbare data over de deelnemers aan de curssussen helemaal uitgesplitst in etniciteit, leeftijd etc. Het centrum wordt zwaar gesponserd door de Wereldbank en de NL ambassade, en ik denk dat ze voor de donors rapporten moeten maken over hoe multi-etnisch ze zijn dus alle data was zo beschikbaar...ideaal en ze doen hier ook niet zo moeilijk met privacy wetten enz, dus alles werd zo uitgedraait.
Na het interview, of eigenlijk al tijdens, kwam de sterke drank op tafel…het was natuurlijk al 12.30 en op bezoek uit Holland moest gedronken worden. Dus voor de lunch zaten we al aan de Raika het nationale drankje met een erg hoog alcohol percentage….maar hey….thats the Balkan way of Live! Daarna was het natuurlijk erg gezellig :D; en werd ik uitgenodigt voor een unofficial meeting de volgende dag om 11.00 om iets te gaan eten wat ze beschreven als tradioneel Kumanovo's en erg groot en vet…..
Ok prima, dus op vrijdag ik weer naar het centrum, niet om 11.00 want dat had ik wel geleerd, maar zeker 20 minuten later om iets groots en vets te gaan eten. Natuurlijk geen spoor van de directrice en de tolk die ook weer mee zou gaan, en net op het moment dat ik weg wilde gaan kwam ze aanzetten..…bijna een uur later dan afgesproken. Wachten op de tolk, turkse koffiedrab drinken…het duurt allemaal eeuwen voordat er wat gebeurt, maar toen gingen we eindelijk naar het restaurant aan de overkant van de straat en werd er voor mij besteld. Gelukkig was het bakje dat op tafel werd gezet, met een soort stoofschotel niet zo erg groot.....en dat was erg fijn want het bleek een stoofschotel van allerlei organen te zijn……hmm ok, ik hou niet echt van gebakken lever maar dat ging nog wel….volgens mij had ik uiteindelijk de meeste moeite met de maag (als ik hun uitleg tenminste goed begreep) want die was een beetje taai………Hoe dan ook het was erg gezellig en ik heb braaf mn bordje leeg gegeten.

Vrijdagavond kwam Maartje met de bus uit Belgrado aan in Kumanovo. Maartje is ook IDS student en doet haar onderzoek in Servie, we hebben de zelfde scriptiebegeleider en in de voorbereidingen hebben we ook al veel samengewerkt. Belgrado is hier 7 uur met de bus vandaan, dus een weekendje elkaar opzoeken is prima te doen. Het was super gezellig, je hebt elkaar zoveel te vertellen omdat je in bijna precies het zelfde schuitje zit….Zij zit ook bij een zelfde soort organisatie, we moeten natuurlijk aan de zelfde eisen qua onderzoek doen ( en alle stress die dat met zich mee brengt) en ze zit in een vergelijkbaar land. Het enigste verschil is dat Belgrado een miljoenenstad is en Kumanovo zeker in vergelijking daarmee een dorp.

Op zaterdag hebben we heerlijk de tourist uitgehangen in Skopje. Het was super mooi weer, rond de 25 graden en een strak blauwe lucht. De oude stad is best gezellig en stamt grotendeels nog uit de Ottomaanse periode. Dus we hebben lekker rondgeslenterd en op bankjes in de zon gezeten. Het is nog niet echt touristisch allemaal, dus je hebt ook wel bekijks als je met zn tweeen zo een beetje door de straten loopt en foto’s maakt. Bij de grote bazar verkochten ze wel wat souveniertjes en we moesten heel hard lachen toen ze sleutelhangers met delfsblauwe klompjes en een lintje met de kleuren van de NL vlag verkochten waar ze voor de Turkse inbreng nog een blauw oogje aan hadden geknoopt. Helaas konden we geen foto maken, want de eigenaar van de shop vond ons geloof ik niet zo aardig meer toen we zo moesten lachen om zn sleutelhangers :D.
Verder zijn we in een erg mooie kerk geweest die half onderdegrond gebouwd was omdat in de ottomaanse tijd de kerk niet hoger mocht worden dan de moskee. Er waren erg mooie muurschilderingen en iconen en een enorme iconostase uit 1 stuk hout. De kerk werd speciaal voor ons opengemaakt nadat we een euro hadden betaald en een expositie hadden bekeken over Goce Delcev. Goce Delcev is een soort volksheld die rond 1900 een revolutie leidde tegen de Turken en waarvan de tombe op de binnen plaats van het Kerkje staat. Ik was Goce Delcev al vaker tegen gekomen (het gymansium in Kumanovo is naar hem vernoemd) dus daar moest ik even mee op de foto. Het grappige was wel dat hij in de expositie een heldendood sterft in een groot en bloedige gevecht met de Turken maar in mijn reisgids staat geschreven dat hij onthoofd is en dat daarna zijn hoofd op de brug ten toon is gezet waar door het nu kwijt is en nu dus de schedel mist in de tombe…………..

Op maandag ging mn questionnair in premiere!!! Voor het Macedonisch gymnasium hoefde ik dus niet op een stempel van het ministerie te wachten, daar mocht het ook wel zonder toestemming, en dus hadden we afgesproken om in de eerste les van de week de vragen uit te delen. Een volunteer van IPK was mee om eventueel te vertalen en aangezien de eerste les om 7.15 begint stonden we om 7.00 voor de deur van het (Goce Delcev!!) gymnasium. Het was natuurlijk super spannend…….maar het ging erg goed. In de ochtend hebben we twee klassen gedaan en in de middag nog eens twee. (zie het bewijs op de foto's!!!)
Nu heb ik rond de 100 ingevulde lijsten al terug en kan ik beginnen met het invoeren van de gegevens in Spss. Pff dat is een karwei…..Met wat aanpassingen heb ik nu rond de 130 variables in te voeren per questionnair * 500 in totaal = ……………….hmm een heleboel data!

Later op de ochtend ging Maartje weer terug naar Belgrado, het was nog even spannend omdatniemand op het busstation of bij een van de vele touroperators in de stad de vertrektijden van de bus kan vertellen. Het blijkt zo te zijn dat er niet 1 georganiseerd streekvervoer is maar dat het allemaal private busondernemingen zijn, dus dat er ook niet een duidlijk overzicht is van wie waar vandaan en hoe laat vertrekt. Hoe dan ook, we hadden een bord gezien waarop stond dat een bus om 9.30 vertrok, wat toen we daar maandagochtend naar vroegen natuurlijk niet waar bleek te zijn. Het halve busstation gaat zich er dan mee bemoeien, je mag ergens binen wachten en toen om 10 wel een bus naar Belgrado vertrok werd de kaartjesverkoper speciaal naar ons toegebracht zodat Maartje een kaartje terug kon kopen. Uiteindelijk zat ze dus in een bus terug…en ik kreeg een smsje dat ze nog veilig is aangekomen ook.

Zo ik moet nu bijles engels gaan geven aan een jongetje in de hoogste klas van de basisschool (ze blijven hier op de basisschool tot 14 jaar). Het is een project van Cheryl dat ze heeft opgezet omdat bleek dat hier geen aandacht wordt gegeven als kinderen op school met bepaalde vakken veel moeite hebben. Dus nu linken we mentors uit de hoogste klassen middelbare school met basisschool kinderen zodat ze niet helemaal buiten de boot vallen. Haha ik les geven….ben zeker te veel beinvloed door alle juffen en meesters op Ichthus….:); Als jullie nog goede tips en adviezen hebben hoe ik hem het beste iets bij kan brengen hoor ik het graag....

Veel liefs,

Leotien