Belgrado!

Hallo!

Dit is al bijna mijn laatste berichtje uit Macedonie! Nog 1 volle week en ik ben weer thuis, volgende week dinsdagavond laat ben ik weer in Nederland…..

Maar de aankomende week wordt nog wel ff doorwerken, want hij zit compleet volgepland met de laatste school enquetes, interviews met jongeren en beleidsmakers en daarna rapporten schrijven, presentatie aan IPK geven en oja…ook nog ergens inpakken en mn huisje schoonmaken…
oh…en ik wil ook nog wat plekken in de stad langs voor meer observatie voor het onderzoek en ik moet ook nog foto’s maken. Van die foto’s maken denk je de hele tijd dat komt nog wel…maar nu moet het dus echt want anders is het al te laat. Kortom genoeg te doen dus….

Maar met zo’n volle week voor de boeg was er in het afgelopen weekend natuurlijk nog wel tijd voor een reisje naar Belgrado, Servie!
In Belgrado doet Maartje haar onderzoek naar Servische vluchtelingen uit Kosovo. Begin April was zij al op bezoek bij mij in Kumanovo en nu was het dus tijd voor een tegenbezoek. En het moest ook zeker wel dit weekend anders was er niks meer van gekomen :)
Dus op vrijdagochtend begon ik aan de 7 1/2 uur durende busreis dwars door Servie. Bus was opzich best prima en de hele reis viel me uiteindelijk erg mee. Net na dat we de grens met Servie waren overgestoken stroomde de bus helemaal propvol met soldaten die op weekend verlof naar huis mochten. Ze begonnen hele verhalen tegen me, waar ik natuurlijk geen zak van verstond, en toen ze daar achter waren werd de rest van de bus ondervraagd of ze misschien engels spraken zodat die persoon dan zou kunnen vertalen. Toen die persoon eenmaal was gevonden werd het erg gezellig want alles wat je zegt levert hele discussies op. Zo vroegen ze bijvoorbeeld of het mijn eerste keer in Servie was….Nou was ik vorige week dus in Kosovo maar is dat Servie???? En zeker omdat dit weekend het referendum in Montenegro werd gehouden met de vraag of dit bij Servie moest blijven horen of niet leverde dit goede discussie op.
Nu blijken ze dus niet zoveel om Montenegro te geven maar Kosovo…oij mensen…dat is toch belangrijk….De gene die naast mij zat zei dat alle problemen daar wel opgelost zouden worden als hij daar met zijn parachute team gedropt zou worden: We will bring peace zei hij…ja zeker met hun AK 47 oude sovjet geweren zeker???? Het was eigenlijk heel triest want het bleek wel dat er eigenlijk nergens geld voor is, alle apparatuur is oud, de leefomstandigheden op de kazerne zijn bar slecht maar het ergste vinden ze dat ze de afgelopen 10 jaar zo in hun trots zijn gekrenkt.

Servie was binnen Joegoslavie namenlijk de grote macht. Belgrado was het centrum, alle beslissingen werden daar genomen, de Serven zelf hadden de beste banen in overheid, politie en leger en Joegoslavie/ Belgrado was over de wereld goed (positief) bekend. Nu, 15 jaar na het uit een vallen van Joegoslavie, zijn de mensen en het land verarmd en leven ze op een veel lager peil dan 10 jaar geleden. Door de oorlog en vele internationale sancties en handels boycots is de economie ingestort en zijn steden gebombardeerd, verder is de politiek een puinhoop en zijn laatst de onderhandelingen voor de EU verder uitgesteld en tenslotte ziet de hele wereld hun als de bad guys en aanstichters van al het leed op de Balkan.

Dit trieste gevoel kreeg ik ook heel erg van Belgrado. Je kon duidelijk zien hoe groots en mooi alles was geweest en dat het het centrum van de Balkan was en super machtig. Nu leek veel een beetje vergane glorie en het meest bizarre, middenin de stad in de straat waar Maartje woont, staan nog gewoon de gebombardeerde gebouwen. Tijdens de Kosovo crisis heeft de Nato, ministeries, tv torens etc gebombardeerd om Milosovic te stoppen. De gebouwen zijn compleet verwoest, je ziet de plek waar de bom is ingevallen en hoe de kracht van de explosie door de de rest van het gebouw is gegaan. Maar als je door het raam kijkt zie je in de boekenkasten nog wel mappen met documenten staan, er staan nog tafels en er hangen gordijnen, ze zijn er uitgerent en hebben alles zo achter gelaten. Gewoon middenin het centrum, aan een super drukke doorgaande weg…zo bizar…check de foto’s!!

Anyway, de bus reis was dus zo voorbij en Maartje kwam me ophalen van het busstation. Nadat we mijn tassen in haar kamer hadden gedropt gingen we boodschappen doen voor het avondeten en dan merk je dus meteen dat je in een grote wereldstad bent waar ook Skopje bij in het niets valt. Deze supermarkt had ‘verse’ afhaal maaltijden (netzoals bij de AH in de stad) en bruin brood met pitjes!!! Nou dat is in heel Macedonie dus nergens te vinden :):)
‘s Avonds niet zo heel veel meer gedaan…voor al heel veel gekletst, onderzoeks problemen en -onzekerheden besproken en rare Balkan ervaringen uitgewisselt, was erg fijn en leuk.

Zaterdag gingen we de stad verkennen eerst naar een enorme kerk die ze al 100 jaar aan het bouwen zijn, maar waarvan de binnenkant nog totaal niet af is waardoor nu dus de iconen naast de cementzakken staan. In andere kerken hebben we een orthodoxe doopdienst, trouwerij en mis gezien en we hebben ook nog een bosje kaarsjes opgestoken voor een goede afloop van ons onderzoek.
Verder door de stad gelopen, door heerlijke parken en langs grote parlementsgebouwen.

Het weer is hier trouwens al heel de week super mooi. Eigenlijk is het de laatste maand al steeds boven de 20 graden geweest dus de achtergrond van deze site klopt niet helemaal meer :D Maar de laatste dagen is het 30 graden en als je dan (natuurlijk op het heetst van de dag ) door de stad sjokt, heb je het ‘s middags echt wel gezien. Daarom besloten we maar een siesta thuis te houden en na op de markt lekker veel aardbeien gekocht te hebben, want die zijn er nu superveel, hebben we de middag rustig in Maartjes ‘tuin’ doorgebracht met zelfgemaakte salades als lunch en ons favoriete gespreksonderwerp: onderzoek doen…...
‘s Avonds was het heerlijk buiten en hebben we nog een heel stuk van de stad gezien en daarna zijn we naar de Da Vinci Code geweest!!! Super grappig in een oude theaterzaal voor 3 euro’s.

Op zondag zijn we met een Nederlandse vrouw die op de ambassade werkt en haar dochter, die Maartje in Belgrado heeft leren kennen, gaan rond touren ten zuiden van Belgrado. We hebben heel veel van de omgeving gezien en in de middag hebben we een kerkje boven op een heuvel bezocht waar de koniklijke familie van Servie begraven ligt. De monarchie is na de WOII afgezet, maar de plek is nog steeds erg belangrijk voor het Servisch nationalisme, dus we hebben een goede geschiedenisles gehad. ‘s Avonds zijn we bij hun blijven eten op een enorm dakterras boven de Nederlandse ambassade, erg speciaal.

Helaas moest ik vanochtend al weer vroeg weg, de bus vertrok om 7.05!!!! want ik wilde in de middag al weer in Kumanovo zijn want vanavond heeft IPK zijn 3de verjaardag groots gevierd, met een presenatie en cocktail in het cultureel cemtrum. Er waren veel mensen en het was zeker een geslaagde avond.

Zo, dat waren de avonturen in Servie. Ik kon duidelijk aan alles zien dat Servie toch veel verder in ontwikkeling is dan Macedonie…alle wegen zijn heel ;) de dorpen zien er veel beter uit en er ligt niet overal troep. Het was echt een wereld van verschil en heel leuk om te zien.

Aide!, op naar een drukke week!

Cao!
Leotien